Nie czekaj z wybaczeniem

Decyzja o wybaczeniu jest zawsze dobra, ponieważ uwalnia mnie od więzów żalu i poczucia krzywdy. Co nie oznacza, że mam pozwalać krzywdzić się dalej. To dwie różne kwestie. Uważam, że po przebaczeniu nadal mogę oczekiwać przeprosin i zadośćuczynienia, ale bez  wewnętrznej goryczy czy złości. Kochać to usprawiedliwiać, ale też wymagać.

Dla mnie przebaczenie jest  podstawą relacji ze sobą, Bogiem i drugim człowiekiem. Czy Bogu trzeba wybaczać? Tak, bo dzieją się w naszym życiu rzeczy, których nie chcemy i oskarżamy o to… Boga. W tym sensie potrzebujemy Jemu też wybaczyć. Kiedy to w sobie odkryłam, byłam totalnie zaskoczona. Ale prawda wyzwala, zatem dziś już wiem, że takie oskarżenia to działanie złego ducha. Jednak potrzebowałam ten sposób myślenia  w sobie odkryć i wycofać.

Żyjemy w czasach, gdzie bardzo docenia się uczuciowość. I dobrze. Ale czasem odnoszę wrażenie, że akcent zostaje przesunięty za daleko: uzależniamy się od emocji. Stają się ważniejsze niż racje rozumowe czy wola. Tymczasem wydaje się, że dobrze byłoby , gdyby te trzy potężne, wewnętrzne siły były  uporządkowane w następujący sposób: emocje  kontrolowane przez wolę, wola  podlegająca rozumowi, a rozum inspirowany przez  duchowość. Co oznacza, że  Bóg ma być na pierwszym miejscu. On, który odpoczywa, kiedy nam przebacza.

tekst i redakcja: Marzena    zdjęcie: Pixabay