Szczęśliwa

Opublikowane przez Weronika w dniu 8 lutego 20188 lutego 2018

Jej imię oznacza „mająca szczęście”. Święta od Nadziei, której życie zainspirowało także Ojca Świętego Benedykta XVI do napisania jednego z punktów encykliki Spe salvi.

Kiedy zapytano ją, co uczyniłaby, napotkawszy swoich prześladowców, powiedziała: „Uklękłabym, aby ucałować ich ręce, gdyż gdyby się to nie stało, nie byłabym dzisiaj chrześcijanką i zakonnicą”.

Św. Józefina Bakhita– pierwsza kanosjanka z Afryki, nazwana przez Jana Pawła II „siostrą uniwersalną”- urodziła się w Sudanie  około 1869 roku, sama nie znała precyzyjnej daty.

Imię „Bakhita” nie jest imieniem nadanym jej przez rodziców. Kiedy miała siedem lat, arabscy handlarze porwali ją z domu rodzinnego i sprzedali do niewoli. Doznała takiego szoku, że zapomniała nawet własnego imienia, dlatego porywacze nadali jej nowe: Bakhita, co po arabsku znaczy „szczęśliwa”… Wielokrotnie sprze­dawana na targach niewolników w El Obeid i Chartumie, doznała wielu cierpień i poni­żeń od swych „właścicieli”. Chłostana często do krwi, do końca życia nosiła blizny i ślady tatuaży, które wówczas wycinano w okrutny sposób niewolnikom za pomocą brzytwy.

Życie Bakhity zmieniło się na lepsze, gdy jako młodą niewolnicę zakupił ją w Chartumie włoski konsul Callisto Legnani. Po raz pierwszy od dnia porwania doświadczyła, że ktoś traktuje ją po ludzku, z serdecznością i nie używa bicza. Kiedy konsula odwołano z Sudanu, Bakhita wraz z nim trafiła do Włoch i zamieszkała w okolicach Wenecji. Z czasem, gdy państwu Lagnani rodzi się córka Mimmina, staje się jej niańką i przyjaciółką.

Kiedy właściciele Bakhity udali się w służbową podróż, oddali ją „na przechowanie” do domu zakonnego sióstr od św. Magdaleny z Canossy i tam młoda Afrykanka odkryła Boga.

Mając 21 lat, przyjęła chrzest i imię Józefina. Tego samego dnia przyjęła także bierzmowanie i Eucharystię. „Tutaj stałam się jedną z córek Boga” – stwier­dziła z wdzięcz­nością, całując chrzciel­nicę. A ponieważ nie­wolnictwo z punktu widzenia prawa włoskiego było nie­legalne, Bakhita mogła już jako osoba wolna podjąć swo­bodną decyzję odnośnie swej przyszłości.

Zdecydowała się powie­rzyć swe życie Bogu i wstąpiła do zakonu sióstr kanosjanek. W grudniu 1896 r., w Weronie, złożyła śluby zakonne. Sześć lat później została prze­niesiona do domu zakonnego w Schio we włoskiej pro­wincji Vicenza, gdzie pozo­stała już do końca życia. Pracowała tu głównie jako furtianka, pozostając w częstych kontaktach z miesz­kańcami z okolicy. Była też kucharką, praczką, szwaczką. Łagod­ność, spokojny głos i zawsze goszczą­cy na twarzy uśmiech szybko zjednały jej sympatię ludzi. Taką ją zapa­miętano, nazywając „nostra Madre Moretta” („nasza Matka Murzynka”).

„Jako nie­wolnica nigdy nie podda­wałam się rozpaczy – mówiła – bo czułam, że wewnątrz mnie jest siła, która mnie wspiera”. Pobie­rając nauki w Insty­tucie sióstr kanosjanek, dowie­działa się, że tą siłą był Pan Bóg, który ją prowadził i dodawał sił przez cały okres jej niewol­nictwa. Dotych­czas znała tylko takich panów, którzy ją poni­żali lub traktowali jak uży­teczny przedmiot. Teraz poznała Pana, który ją stworzył, prowadził i który zawsze ją kocha. To prze­życie uczyniło Bakhitę osobą naprawdę szczęśliwą.

„Teraz miała «nadzieję» – już nie nikłą nadzieję na zna­lezienie panów mniej okrutnych, ale wielką nadzieję: jestem do końca kochana i cokol­wiek się zdarzy, jestem oczekiwana przez tę Miłość” – napisał o niej Benedykt XVI w encyklice „Spe salvi”.

Siostra Józefina powtarzała często: „Bądźcie dobrzy, kochajcie Pana, módlcie się za tych, którzy Go nie znają. Bądźcie świadomi szczęścia, polegającego na tym, że wy Go znacie! „

W ostatnich latach życia, mimo bolesnej choroby, nadal dawała świa­dectwo wielkiej dobroci i chrześcijańskiej nadziei. Odwiedzającym ją osobom tłumaczyła: „Trochę oczywiście cierpię, ale mam tyle grzechów do wynagrodzenia i jest tak wielu Afrykańczyków do ocalenia i grzesz­ników do wspomożenia…” Zmarła 8 lutego 1947 r. .

17 maja 1992 r. papież Jan Paweł II ogłosił ją błogo­sławioną, a 1 paździer­nika 2000 r. włączył ją w poczet świętych.

Podczas Mszy św. kanonizacyjnej Jan Paweł II przypomniał, że tysiące kobiet nadal pada ofiarą niesprawiedliwości, a św. Józefina Bakhita może być patronką uwolnienia dziewcząt i kobiet od ucisku i przemocy. Święta niewolnica z Sudanu jest też przypomnieniem o niewyobrażalnym cierpieniu mieszkańców Afryki. „Zachęcam cały Kościół, aby prosił św. Józefinę Bakhitę o wstawiennictwo w intencji wszystkich naszych prześladowanych i zniewolonych braci i sióstr, zwłaszcza w Afryce i w jej ojczystym Sudanie, tak aby mogli oni zaznać pojednania i pokoju”. Papieskie wezwanie pozostaje aktualne…

Także papież Franciszek wzywa nas na wiele sposobów do zatroszczenia się o kruchość świata i apeluje o odpowiedzialność za tych, którzy są słabsi, wykluczeni i bez praw:

„Niech każdy z NAS czuje się zobowiązany, by być rzecznikiem tych naszych braci i sióstr, upokorzonych w swojej godności.(…) Pomyślmy choćby o tak wielu dzieciach, które doznają różnego rodzaju przemocy ograbiającej ich z radości życia. Ich smutne i zagubione twarze są stale obecne w moich myślach. Domagają się naszej pomocy w wyzwoleniu z niewoli współczesnego świata.” (Misericordia et Misera Nr 19)

Twoja modlitwa może uratować czyjeś życie, docierając na peryferia, gdzie Ty nie możesz fizycznie przyjść z pomocą, dlatego dzisiejszego dnia proponujemy ODMÓWIENIE MODLITWY za wstawiennictwem św. Józefiny Bakhity za współczesnych niewolników – za naszych braci i siostry przeżywających dramat niewoli (tutaj).

Źródła:

http://kanosjanki.org.pl/polecane-strony/

http://www.sanktuarium-koszalin.pl/index.php/component/content/article/12-uncategorised/465-bakhita-znaczy-majaca-szczescie

https://www.franciszkanie.pl/artykuly/m-jozefina-bakhita-1869-1947

https://www.deon.pl/215/art,78,sw-jozefina-bakhita-przywrocona-nadzieja.html

http://bogtube.pl/bakhita-dziecko-szczescia-caly-film-pl_d62897b20.html

https://www.gloria.tv/video/hK2EHKhsqi824rvDFp9PYpz7J

http://misjonarzeafryki.org/wspomnienie_jozefiny_bakhity/