Samoorganizacja

Opublikowane przez Redakcja Kraków w dniu 19 listopada 202119 listopada 2021

Na warsztatach psychologicznych, prowadzonych przez Magdalenę Sablik podczas spotkania Dzielnych Niewiast w Krakowie 6 listopada 2021 roku, poznałyśmy cztery typy samoorganizacji według Lanny Nakone. Celem warsztatów nie było dostarczenie nam gotowych narzędzi do planowania, ale uświadomienie że ludzie mają różne potrzeby i trudności w obszarze organizacji i planowania przestrzeni, czasu i zadań w zależności od tego którym są typem. Nie ma typu najlepszego czy najlepiej zorganizowanego, każdy z nich ma swoje słabe i mocne strony. Pomocne wydaje się ich rozpoznanie, ponieważ daje nam to możliwość ukierunkowania naszej uwagi na te zachowania które są uciążliwe dla nas samych lub naszego otoczenia, a nad którymi możemy pracować. Owocna praca nad nimi może znacząco poprawić naszą satysfakcję z życia oraz zapobiec poważnym nieporozumieniom i kłótniom w relacjach z innymi ludźmi.

Mieć świadomość różnic

Na początek zastanawiałyśmy się, jak wpływa na nas podniesienie napięcia podczas wykonywania zadania, czyli na przykład lekki stres, presja czasu. Okazuje się, że dla niektórych jest to dodatkowa motywacja do działania, która pomaga im się zmobilizować, a dla innych nawet lekki stres jest bardzo uciążliwy i wręcz przeszkadza w efektywnym działaniu. Takie osoby wolą sobie wszystko wcześniej zaplanować, aby unikać niespodzianek. Świadomość różnic w tym obszarze pozwala nam lepiej zrozumieć innych ludzi i uszanować ich uczucia, mimo że mogą one być całkiem odmienne od naszych własnych.  Na tym właśnie polega umiejętność komunikacji, aby mieć świadomość różnic w sposobie odczuwania i odbierania świata i umieć sobie z tymi różnicami poradzić, tak by porozumienie było mimo wszystko możliwe.

Wrażliwiec

Pierwszy z typów omawianych na warsztatach to wrażliwiec. Potrzebuje on relacji z ludźmi, przedmioty mają dla niego znaczenie sentymentalne i dlatego ich nie wyrzuca, lubi pomagać innym, raczej sam nie inicjuje działania, skupia się na emocjach, nie lubi konfliktów i stara się ich unikać. Powinien pracować nad wyrażaniem swojego własnego zdania, wyrzucaniem zbędnych przedmiotów i  samodzielnym planowaniem.

Pracuś

Drugi typ to pracuś, osoba która lubi dobrze wykonywać swoje obowiązki i daje jej to satysfakcję. Ma wewnętrzną potrzebę porządkowania, pilnowania. Bardzo lubi pudełeczka, wie w których szafkach czy szufladach znajdują się poszczególne rzeczy. Nie przepada za niespodziankami, woli mieć wszystko zaplanowane. Taka osoba może pracować nad postawieniem granic w swojej pracy aby nie dać się jej całkowicie pochłonąć. Dobrze jej zrobi nauka odpuszczania niektórych spraw, odpoczywania i elastyczności.

Strateg

Trzeci typ to strateg. Nie zadowala się rzeczami niskiej jakości, wie ile czasu ma na poszczególne zadania, lubi konflikty ponieważ chce konfrontować swoje poglądy z innymi. Lubi być przekonany do tego co robi, potrafi wydawać polecenia i organizować pracę innym. Może mieć problemy z cierpliwością i wrażliwością na uczucia i potrzeby innych osób i właśnie nad tym powinien pracować.

Wizjoner

Ostatni omawiany typ to wizjoner. Osoba która ma mnóstwo pomysłów, pędzi do celu ale nie zauważa przeszkód które mogą pojawić się po drodze. Działa spontanicznie, nie lubi rutyny, planów i drobiazgów. Powinna pracować nad działaniem zgodnie z planem, zatrzymywaniem się na chwilę refleksji nad tym co robi. Taka osoba potrzebuje wizualnego przypomnienia o tym co powinna robić, dlatego pomocne może okazać się umieszczenie tego np. na korkowej tablicy która będzie w zasięgu jej wzroku.

Ważne aby uczciwie przyznać się do tego którym jesteśmy typem. Może być tak że w toku wychowania nasz naturalny typ został zatracony. Możemy udawać każdy z tych typów, ale będzie nas to kosztowało sporo energii. Chodzi o to aby odkryć który typ jest nam najbliższy, który sposób działania jest dla nas naturalny. To jest prawda o nas samych i dlatego ważne jest zaakceptowanie tego. Znajomość swojego typu pomaga nam jeszcze bardziej pokochać i zrozumieć samych siebie i swoje odczucia i reakcje.

Tekst: Monika. Zdjęcia: Stanisława