Masz czas?
Dzielne Niewiasty w Krakowie spotkały się tradycyjnie w pierwszą sobotę, 7 grudnia, w wigilię uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Do wyboru miałyśmy dwa warsztaty.
Mnie zaintrygował temat i opis jednego z warsztatów oraz duet prowadzących .
„Czas jako cenna wartość, której nie da się zatrzymać, ale można ją komuś podarować i na coś przeznaczyć”.
Życie skrywa jedną wielką, ale dość powszechną tajemnicę. Ta tajemnica, którą większość z nas uważa za oczywistą i nigdy się nad nią nie zastanawia, to CZAS. Kalendarze i zegary istnieją, aby mierzyć czas, ale to niewiele znaczy, ponieważ wszyscy wiemy, że godzina może wydawać się wiecznością lub minąć w mgnieniu oka, w zależności od tego, jak ją spędzamy. Czas to samo życie, a życie mieszka w ludzkim sercu.
Niewątpliwie czas jest wielkim darem Bożym– można powiedzieć zadanym. O czasie mówi nam Słowo Boże zarówno w Starym i Nowym Testamencie. Najbardziej znane wersety znajdują się w Księdze Koheleta 3.1-11, w Księdze Psalmów ( m.in. Ps 37, 90.12), Dziejach Apostolskich (m.in. 2 Kor 6, 2 Tes 2).
Czas to prezent, który możemy ofiarować drugiemu człowiekowi. Przypomnij sobie sytuację, kiedy zostałaś wysłuchana i ktoś poświęcił ci czas? Co czułaś, co dokonało się w tobie, co zrobiłaś?
Sednem warsztatu był motyw z utworu pt. „Momo” Michaela Ende- utwór co prawda zaliczany do klasyki literatury dziecięcej, ale jak najbardziej z głębokim i aktualnym przesłaniem dla dorosłych.
Każdy z nas , podobnie jak tytułowa bohaterka, musi rozpoznać i zdemaskować ” szarych panów” – złodziei czasu. Czy zastanawiałaś się, co kradnie twój czas…? Zachęcam do lektury oraz posłuchania utworu Pink Floyd „Time” ( https://www.youtube.com/watch?v=x2pbExlBK5M).
Dopełnieniem tematu podczas warsztatu, stały się wiersze naszej koleżanki Ani.
CZAS
Kto nie czytał Koheleta
Ten o czasie wiele nie wie...
On w istocie się nie zmienił
Chociaż ma już spory przebieg.
Każdy człowiek go doświadcza
Lecz nie zgłębi żadna głowa;
Bada fizyk i filozof
Jak go zmierzyć i pojmować.
Nieraz pędzi niczym sprinter
To znów płynie od niechcenia
Ale nigdy nie zawraca
Zawsze 'teraz' się wypełnia.
Wciąż przynosi niespodzianki:
Ktoś się rodzi, ktoś umiera...
W samotności się wydłuża
A znudzonych ciut uwiera.
Dla tęskniących jest katuszą
Dla przyjaciół dobrym darem
Niesie nowe i nadzieję
Kiedy musi odejść stare.
Młodość stroi w ideały
Nim nałoży wieku brzemię
I potrafi leczyć rany
Ból zamienić we wspomnienie.
W grze powitań i pożegnań
Zbliżeń, rozstań, dróg do domu
Ma kierunek relacyjny
Zwrot od kogoś lub ku komuś.
Nie przestaje płynąć zimą
Kiedy wody lodem skute
Nie ugina się przed mrozem
W najstraszniejsze nawet lute.
Pachnie ziarnem w porze siewu
Kwitnie kwiatem koniczyny
Nęci sianem zakochanych
Ciągle mielą czasu młyny...
W całej swojej rozciągłości
Łączy, dzieli, jawnie, skrycie
I dyskretnie, wiernie wplata
Boskie światło w ludzkie życie...
Wskazówki
Ile wart jest twój czas, moje dziecko?
Ten mierzony w minutach i latach
Ile warte jest życie w tym czasie?
To, co wnosisz codziennie do świata.
Jak chcesz przeżyć swój czas, moja droga?
Ten malutki kawałek wieczności
Gdy masz ciało i przestrzeń istnienia
I talenty, i tyle wolności...
To od ciebie zależy, kochana
Twoja ze Mną i z ludźmi zażyłość;
W świecie, który sprzedaje zegarki
Dawać siebie, swój czas - to jest miłość.
Kilka słów o prowadzących:
Ewa Fus-Kubacka: doświadczona autorka i realizatorka programów socjoterapeutycznych dla dorosłych i młodzieży, trener profilaktyki z certyfikatem Polskiego Stowarzyszenia Psychologów Praktyków, trener „Szkoły dla Rodziców i Wychowawców”. Asystent pastoralny w służbie medycznej i opiece społecznej.
Marek Pasieczny: reżyser, absolwent Krakowskiej PWST na Wydziale Reżyserii Dramatu. Zadebiutował w 1987 roku spektaklem „Letni dzień” Sławomira Mrożka W Teatrze STU w Krakowie. Od tego momentu stale realizuje sztuki sceniczne. Współpracował między innymi z teatrami Krakowa – Teatrem Starym, Juliusza Słowackiego, Teatrem Ludowym; a także Teatrem Polskim w Poznaniu, Nowym w Łodzi, Współczesnym w Szczecinie, Montownia w Warszawie i Teatrze Osterwy w Lublinie. Marek Pasieczny, był także wykładowcą Letniego Uniwersytetu Kultury Polskiej w Rzymie oraz Studium Retoryki UJ.
0 komentarzy