Wdzięczność to postawa serca, to radość którą czasem możemy ujrzeć głęboko w oczach drugiej osoby. Jak często dziękujemy Bogu za to co mamy najprostszego w życiu a co wydaje nam się tak normalne, że dopiero w obliczu choroby czy innych trudności zaczynamy to dostrzegać?
Pierwsza niedziela czerwca w diecezji warszawskiej jest co roku ogłoszana Świętem Dziękczynienia. Pan Bóg wzywa nas szczególnie właśnie dzisiaj do dziękczynienia.
Możemy: chodzić, biegać, wstawać rano z łóżka, umyć się i wykonać poranną toaletę, pójść do pracy czy innych zajęć, jeść, pić itd. Te czynności wydają się nam prozaicznymi rzeczami, tak jakby się nam „należały” z racji człowieczeństwa. Dopiero w obliczu choroby, cierpienia czy innej trudności zaczynamy je dostrzegać i ze zdumieniem odkrywamy, że są one także darem oraz łaską dla nas.
Otwórzmy szerzej oczy naszych serc i zacznijmy modlić się modlitwą dziękczynienia częściej. Szczególnie dziękujmy Bogu Ojcu za te małe, proste dary, które umożliwiają nam codzienne funkcjonowanie w świecie i podejmowanie większych wyzwań dla Chwały Bożej. Modlitwa dziękczynienia zawsze prowadzi nas do uwielbienia Boga Ojca. Jezus ukazuje nam tę postawę w Ewangelii świętego Łukasza w rozdziale 10,17-24:
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
Radość, dziękczynienie i uwielbienie Boga Ojca niech nam towarzyszą każdego dnia!
To prowadzi do pełnej ufności w Opatrzność Bożą i daje pokój serca.
Tekst i wybór zdjęć: SaSanka. Zdjęcia ze strony: pixabay
