Adventus – znaczy przyjście
„… abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Pana Jezusa Chrystusa”.
Dzisiaj, od pierwszych nieszporów rozpoczął się w kościele katolickim Adwent, który potrwa do zmierzchu 24. grudnia. Jednocześnie dzisiejsza niedziela, pierwsza niedziela adwentowa, rozpoczyna kolejny rok liturgiczny w kościele.
Czas oczekiwania.
Adwent to radosny czas oczekiwania na powtórne przyjście Pana Jezusa na koniec czasu a także okres, w którym wspominamy pierwsze przyjście – wcielenie naszego Zbawiciela. Jego narodziny.
W liturgii używane są ornaty w kolorze fioletowym. Symbol czasu pokuty. Wezwanie do nawrócenia, refleksji nad własną egzystencją, nad drogą do spotkania z Panem, który przyjdzie. Na tym właśnie koncentrują się czytania mszalne w pierwszych trzech tygodnich Adwentu. Przypominają o nawoływaniu proroków do nawrócenia i zapowiadających kres czasów oraz nastanie Królestwa Bożego. Kościół przypomina także zapowiedź paruzji, czyli drugiego przyjścia Pana Jezusa na świat jako triumfatora nad złem, wskrzesiciela umarłych i sędziego świata. Podczas każdej Mszy świętej będziemy wsłuchiwać się w słowa: “abyśmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszelkiego zamętu, pełni nadziei oczekiwali przyjścia naszego Pana Jezusa Chrystusa”.
W trzecią niedzielę Adwentu – tak zwaną Niedzielę “Gaudete” (radujcie się) szaty liturgiczne mają kolor różowy, który wyraża przewagę światła, zapowiada bliskość Bożego Narodzenia. Ostatni tydzień Adwentu to czas bezpośredniego przygotownia do narodzin Pana Jezusa. Narodzin, przez które Pan Bóg wypełnia obietnice złożone narodowi wybranemu.
Symbolika czasu Adwentu.
Zwyczajem adwentowym, szczególnie kultywowanym w Polsce, są Msze święte zwane Roratami. Nazwa pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni „Rorate coeli” (Niebiosa rosę…) śpiewanej na wejście w okresie Adwentu. Roraty sprawowane są ku czci Najświętszej Maryi Panny na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego. Msza święta rozpoczyna się w ciemnościach rozświetlonych zapalonymi świecami trzymanymi przez dorosłych i lampionami, które do kościoła przynoszą dzieci. Wierni wraz z Maryją w mroku oczekują na pojawienie się Zbawiciela. Podczas spiewu hymnu „Chwała na wysokości Bogu” zapalają się światła w kościele.
W czasie Rorat zapala się specjalną świecę roratnią ozdobioną mirtem, nazywaną roratką. Umieszcza się ją w prezbiterium, obok ołtarza lub przy ołtarzu Matki Bożej. Biała lub niebieska kokarda, którą jest przepasana roratka przypomina o niepokalanym poczęciu Matki Bożej. Roratka jest symbolem Najświętszej Maryi Panny, która niesie ludziom Światłość prawdziwą, Chrystusa.
Zwyczajem praktykowanym w kościele od kilku lat jest także dekoracja w formie wieńca z czterema świecami oznaczającymi cztery niedziele Adwentu. Co niedzielę, z zpoczątkiem nowego tygodnia, zapala się kolejne świece.
Świece i lampiony stosowane w liturgii adwentowej wyrażają czuwanie. Nawiązują one do ewangelicznych przypowieści o pannach mądrych i głupich czekających na Oblubieńca, którym jest sam Pan Jezus.
Światło wyraża radość i nadzieję na bliskie spotkanie z nadchodzącym Chrystusem.
Tekst i wybór zdjęcia i pieśni: Stanisława. Źródła: zdjęcie – pixabay
0 komentarzy