Dzielna Niewiasta i różaniec
Po wakacyjnej przerwie Dzielne Niewiasty z ośrodka w Zabrzu spotkały się ponownie. To spotkanie miało szczególny, Maryjny charakter. Odbywało się w naszych parafialnych ogrodach. Wśród kojącej zieleni, z kapliczki zerkała na nas nasza Matka.
Towarzyszyła nam przepiękna aura i atmosfera pokoju i radości. Najpierw była wspólna modlitwa do Ducha Świętego i naszej Patronki Matki Bożej Nieustającej Pomocy. To wprowadzenie stworzyło przestrzeń do głębszego przeżywania tego, co miało się wydarzyć później, gdy przystąpiłyśmy do wyplatania różańców. Warsztaty prowadziła Agnieszka Augustynowicz – osoba, której świadectwa o tym jak Maryja interweniowała w jej codziennym życiu były dla nas inspirujące.
Grupa uczestniczek liczyła kilkanaście osób, w różnym wieku. Jednak wszystkie kobiety czuły silne więzi ze sobą, gdyż zjednoczone były w chęci stworzenia czegoś pięknego i duchowego. Pragnęłyśmy nie tylko nauczyć się sztuki wyplatania różańców, ale również przeżyć czas modlitwy i refleksji w bliskości z Matką Bożą. Atmosfera była pełna wzajemnego wsparcia, bo prawidłowe nawlekanie koralików i robienie węzełków między dziesiątkami, by różańcowi nadać odpowiednią formę, wymagało cierpliwości i skupienia. Obecność Matki Bożej była wyczuwalna w całym tym procesie.
W miarę jak prace postępowały, warsztaty stawały się nie tylko warsztatem rękodzielniczym, ale i duchowym. Każda z nas wyszła z nich z różańcem, który miał głębsze znaczenie niż tylko rękodzieło. Był to osobisty symbol więzi z Maryją i pamiątka duchowego doświadczenia, które miałyśmy okazję przeżyć razem.
Różańce zostały poświęcone przez ks. Proboszcza podczas części duchowej spotkania, na którą składała się Adoracja i Eucharystia. Podczas homilii wygłoszonej przez ks. Marka, miałyśmy okazję dowiedzieć się, że różaniec ma swoje korzenie w średniowieczu, a sama forma różańca została ukształtowana w XIII wieku przez św. Dominika, który według tradycji miał otrzymać tę praktykę od samej Maryi.
Integralną częścią naszego spotkania była konferencja: „Najpiękniejsza Relacja. Wiara”, – kolejna konferencja z cyklu KERYGMAT.
Najpiękniejszą relacją w naszym życiu jest relacja z naszym Stwórcą – to najlepszy życiowy wybór. Ta relacja polega na naszej decyzji, by zaufać Jezusowi. Jest ona wydarzeniem, które oparte jest na miłości Tego, który pierwszy umiłował; dokonuje się w miłości i w przestrzeni wolności, wymaga od nas zaufania. Musimy też pamiętać, że relacja ta jest dynamiczna, dzieje się „teraz” i nie kończy się, ale zaczyna „uwierzeniem”. Wiara jest darem, który ciągle trzeba przyjmować; jest nastawiona na rozwój w czasie – tak postępuje przemiana naszego serca, której dokonuje Jezus, jeśli Mu na to pozwolimy.
O relację przyjaźni z Jezusem trzeba dbać, to wymaga wysiłku i czasu. By żyć w przyjaźni z Jezusem nie wolno nam zapominać o osobistym spotkaniu na modlitwie, nieustannym dialogu i szczerości wobec Niego oraz słuchaniu Słowa Bożego.
W miarę jak wzrasta przyjaźń z Jezusem umacniają się nasze cnoty: radość, nadzieja, wierność i wytrwałość w trudnościach, wolność, by żyć w prawdzie; zaczynamy budować piękne, dojrzałe relacje z drugim człowiekiem.
Całe sobotnie wydarzenie zakończyło się poczuciem bliskości, jedności i wdzięczności za wspólnotę Dzielnych Niewiast. W sercach uczestniczek spotkania pozostała świadomość, że Matka Boża towarzyszy nam każdego dnia i pomaga nam pielęgnować więzi z Jezusem i ludźmi, których Bóg postawił na naszej drodze.
0 komentarzy