„Jestem Królową Różańca Świętego, przyszłam upomnieć ludzkość, by grzechami swymi nie obrażała Boga, by się nawróciła, by odmawiała różaniec.” (z objawień fatimskich).

Dzień 7. października – czcimy Królową Różańca Świętego. To święto zostało ustanowione w rocznicę bitwy pod Lepanto (1571), kiedy państwa Świętej Ligi skupione wokół Państwa Kościelnego pokonały flotę Imperium Osmańskiego. Wygrana ta zakończyła zagrożenie turecką ekspansją i prześladowaniami chrześcijan na terenie Italii.

Przed rozstrzygającą walką, papież Pius V wezwał wiernych do odmawiania różańca. Bitwa na morzu trwała cały dzień, w tym czasie ulicami Rzymu kroczyła procesja odmawiając różaniec, prowadzona przez Ojca Świętego, na jej czele niesiono obraz Matki Boskiej Śnieżnej, pochodzący z bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie.

 Do zwycięstwa pod Lepanto przyczyniła się nagła zmiana kierunku wiatru, przyjęta za cudowną ingerencję Matki Bożej będącą konsekwencją modlitwy różańcowej. Od tego czasu obraz Matki Boskiej Śnieżnej złączył się na stałe z nabożeństwem różańcowym i otrzymał nazwę Matki Boskiej Zwycięskiej.

Papież Pius V dekretował święto Matki Boskiej Zwycięskiej, które w 1572 r. , Grzegorz XIII przemianował na święto Matki Boskiej Różańcowej.

Święto Matki Bożej Różańcowej rozszerzyło się na cały Kościół, po tym, jak odniesiono kolejne zwycięstwo w bitwie nad Turkami, tym razem pod Belgradem (1716 r.). Pozwolenie wydał papież Klemens XI, w podzięce za ocalenie przed muzułmańską nawałą.                                                                                      

W roku 1883 zostało wprowadzone, przez papieża Leona XIII, wezwanie „Królowo Różańca świętego – módl się za nami”  do Litanii Loretańskiej. Dwa lata później papież zalecił, aby przez cały październik odmawiano w kościołach różaniec.   

Na świecie znajdują się liczne miejsca nazywane sanktuarium Matki Bożej Różańcowej, w większości` związane z zakonem dominikańskim, w którym modlitwa różańcowa ma szczególne znaczenie i według legendy założyciel dominikanów – św. Dominik Guzmán – otrzymać miał różaniec od Matki Bożej w objawieniu jakiego doświadczył.

Współcześnie kult modlitwy różańcowej związany jest z kultem i objawieniami Najświętszej Maryi Panny z Lourdes oraz Matki Bożej Fatimskiej. Jednym z przesłań przekazanych w czasie objawień była prośba o nieustanną modlitwę różańcową.

 Kult Matki Bożej Różańcowej znalazł wyraz w ikonografii, nie wykształcił się jednak nowy typ wizerunku Maryi. Zaadoptowano już te istniejące, wyposażając je w insygnia nabożeństwa różańcowego. Najbardziej popularne są wizerunki maryjne nawiązujące do schematu Niewiasty Apokaliptycznej, pochodzącej z wizji św. Jana.  Druga grupa przedstawień ukazuje scenę przekazywania różańca św. Dominikowi (lub innym świętym dominikańskim) przez Matkę Bożą.

Szczególne formy modlitwy różańcowej to:

* Żywy Różaniec- jego celem jest wspomaganie misji, założycielką jest bł. Pauline –Marie Jaricot;

* Róże różańcowe- w określonych intencjach ( za dzieci, małżonków, itp.);

* Nowenna pompejańska- jedna z najbardziej znanych modlitw. Niektórzy mówią na nią „pompejanka” lub „nowenna nie do odparcia”. Trwa ona 54 dni. Napisał ją bł. Bartolo Longo, a zaaprobował Leon XIII.

     Są dwie modlitwy w Kościele Katolickim zdolne wstrząsnąć niebem i ziemią – to Msza Święta i Różaniec.

Królowo Różańca Świętego módl się za nami.

Źródło tekst, foto:

pompejanska.rosemaria.pl

dzielneniewiasty.pl/skarb-cz-1

brewiarz.pl

muzeumetnograficzne.rzeszow.pl

pl.wikipedia