KOLETA

Opublikowane przez Weronika w dniu

Wiemy, że św. Mikołaj jest specjalistą od prezentów. Tym razem był to prezent szczególny, wyjątkowy, wymodlony –  długo wyczekiwane i jedyne dziecko Roberta i Małgorzaty Boylet (mieli wówczas 60 lat).

Szczęśliwi rodzice przypisując narodziny córki wstawiennictwu św. Mikołaja nadali jej imię tego orędownika – żeńskie zdrobnienie  Nicolette, skrócona forma Koleta .

Wyrosła z niej wielka mistyczka i charyzmatyczka. W dniu 07. lutego wspominamy św. Koletę.

Nicolette Boylet pojawiła się na świecie 13 stycznia 1381 r. w Corbie we francuskiej Pikardii.

Jako osoba pełnoletnia, po śmierci obojga rodziców, znalazła się pod opieką opata benedyktynów Raoula de Roye w Corbie, gdzie kiedyś jej ojciec był cieślą. Odrzuciła kilka ofert matrymonialnych. Znająca dobrze los i trud życia ubogich, czuła intensywne pragnienie wejścia na drogę ubóstwa Chrystusa. Zaczęła prowadzić życie wg rad ewangelicznych: najpierw była beginką, później tercjarką franciszkańską, następnie benedyktynką, by wstąpić wreszcie do klarysek-urbanistek w Moncel. Pragnąc radykalniej naśladować Chrystusa życiem modlitwy i pokuty, mając 21 lat- za zezwoleniem opata, 17 września 1402r.- stała się rekluzą (pustelnicą zamurowaną w celi) i zamieszkała przy kościele parafialnym w Korbei.
Był to dla niej czas intensywnych przeżyć mistycznych. Miała m.in. wizję św. Franciszka z Asyżu, który wzywał ją do przywrócenia pierwotnej surowości regule św. Klary. W tym czasie , kiedy się wahała, na trzy dni została pozbawiona wzroku, a na trzy kolejne – mowy. Po czterech latach odosobnienia opuściła więc celę i w 1406 r. została zwolniona ze ślubowanego odosobnienia.

Wsparcia w reformowaniu klarysek udzielił jej specjalną bullą Benedykt XIII, a pomagali jej franciszkanie: przełożony generalny Wilhelm z Casale oraz Henryk de Baume, w którego majątku rodzinnym w Baume-de-Frontanay założyła pierwszą zreformowaną wspólnotę.

Przez kolejne lata reformowała istniejące klasztory i tworzyła nowe. Spotykała się niejednokrotnie z buntem i oszczerstwami. Oskarżono ją nawet o czarnoksięstwo. Jej reforma objęła Burgundię, Francję, Flandrię i Hiszpanię. Efektem jej intensywnych podróży, zabiegów i wielu modlitw była fundacja lub reforma siedemnastu żeńskich konwentów oraz siedmiu klasztorów męskich (koletanów). Zreformowane klasztory koletanek wolą Świętej pozostawały pod władzą generała franciszkanów. Jedna z gałęzi klarysek jest do dziś nazywana koletankami.

Osiągnięcia Kolety w dziedzinie odnowy duchowej zakonu były niezwykłe: zakony braci mniejszych oraz św. Klary otrzymały nowy kierunek rozwoju na płaszczyźnie duchowej i prawnej, w pełni zgodny z charyzmatami świętych Franciszka i Klary. Konstytucje Koletańskie w 1434 r. aprobował generał franciszkanów Wilhelm z Casale, a zatwierdził w 1458 papież Pius II.

ikona przedstawia św. Koletę otrzymującą nową regułę z rąk św. Klary

Koleta główny nacisk kładła na powrót do pierwotnego, surowego ubóstwa sióstr. Miały one zrezygnować z posagów od kandydatek, a ich klasztory miały pozostawać bez jakichkolwiek stałych zabezpieczeń materialnych. Budynki miały być skromne i proste, bez drogocennych przedmiotów i luksusu. Mniszki swe bardzo ograniczone potrzeby zaspokajać miały jedynie owocami własnej pracy, praca ręczna obowiązywała wszystkie siostry, niezależnie od ich pochodzenia. Święta usunęła zwyczaj uroczystej benedykcji (błogosławieństwa) ksieni i konsekracji mniszek, podnosząc tym znaczenie profesji zakonnej. Nakreśliła klaryskom model życia wspólnotowego w siostrzanej atmosferze, nacechowanej miłością bliźniego, życia ściśle klauzurowego, ukierunkowanego na intensywny rozwój duchowy. Na drodze do wewnętrznej formacji stawiała zakonnicom także wymagania intelektualne, polecając lekturę dobrych książek i kładąc nacisk na to, by w każdym klasztorze istniała biblioteka.


Koleta wraz ze św. Wincentym Ferreriuszem, charyzmatycznym kaznodzieją hiszpańskim z zakonu dominikanów, dążyła do przezwyciężenia schizmy papieskiej, ustanowienia jedynej Głowy Kościoła, w celu zainicjowania programu odnowy całego chrześcijaństwa.

 We wszystkich przedsięwzięciach kierowała się prostotą i dobrocią, dzięki którym zjednywała sobie uznanie tych, z którymi się stykała.

Według zapisów biograficznych, w 1429 roku w Moulins, czterdziestoośmioletnia Koleta miała się spotkać z młodziutką Joanną d’Arc. Obie święte, naznaczone przez Boga niezwykłym posłaniem, miały podczas rozmowy umocnić się nawzajem w działaniu na rzecz pokoju i ładu moralnego wobec panującego okrucieństwa, walki o władzę, podczas wojny stuletniej. Nie wiadomo, czy spotkanie to nastąpiło przed czy po słynnej bitwie rozegranej 8 maja tegoż roku, kiedy Joanna, na czele niewielkiej armii, zdobywa twierdzę Orlean.

Dziś w ramach bardzo licznej rodziny mniszek zakonu św. Klary na całym świecie funkcjonuje 61 klasztorów klarysek-koletanek, głównie w Belgii i Holandii.
Należy wspomnieć, że w Krakowie, na Stradomiu, u stóp Wawelu, od XVI w. do kasaty w 1823 r. istniał klasztor św. Kolety. Należał do mniszek franciszkańskich – bernardynek – powstałych pod wpływem św. Jana Kapistrana i poddanych opiece obserwantów.

Koleta znana była z głębokiej czci dla Męki Chrystusowej, pościła w każdy piątek, słynęła z nabożeństwa do Dusz Czyścowych. Po przyjęciu Komunii św. przeżywała wielogodzinne ekstazy.

Zmarła w Gandawie (Belgia) 6 marca 1447 r. zgodnie z przepowiedzianą przez siebie datą śmierci.  Jej szczątki od 1782 r. spoczywają w Poligny. Została beatyfikowana w 1740 r., a kanonizowana w 1807 r. przez papieża Piusa VII.

Święta Koleta Boylet jest patronką miast Corbir (Francja) i Ghent (Belgia), klarysek, rzemieślników, kobiet w ciąży i rodzących oraz chorych dzieci. Jest przyzywana jako skuteczna orędowniczka przy bezpłodności, bólach głowy, gorączce, chorobach oczu.

Żródła

pixabay

brewiarz.pl

pl.wikipedia

opoka.org.pl

klaryski.pl

m.katolik.p

imiona.net,pl


0 komentarzy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *